Alle informatie over pomptherapie bij diabetes

Een insulinepomp is geschikt voor mensen die er met een viermaal daags spuitregime niet in slagen de bloedsuikerwaarden onder controle te krijgen. Daarnaast is de pomp een uitkomst voor mensen die veel reizen, wisselende diensten draaien of intensief sporten. Ook voor jonge kinderen en vrouwen voor en tijdens de zwangerschap is een insulinepomp vaak de beste therapie om zo normaal mogelijke suikerwaarden te bereiken.

Overweegt u een insulinepomp? Overleg dan met uw zorgprofessional of u hiervoor in aanmerking komt. Hij of zij zal ook beoordelen of u voldoende kennis en motivatie heeft voor deze intensieve diabetesbehandeling. Mocht u samen met uw zorgprofessional beslissen dat insulinepomptherapie voor u geschikt is, dan kunt u vergoeding aanvragen bij uw zorgverzekeraar.

Veel mensen denken dat ze met een insulinepomp minder met hun diabetes bezig zijn omdat ze verlost zijn van de dagelijkse injecties. Toch is het tegendeel waar, pomptherapie is alleen geschikt voor mensen die willen investeren in hun diabetesbehandeling. Bij pentherapie gebruikt iemand een combinatie van kort- en langwerkende insuline, bij pomptherapie alleen kortwerkende insuline. Omdat er geen langwerkende insuline wordt toegediend, is de kans op een ontregeling bij pomptherapie groter. Op het moment dat de pomp om wat voor reden dan ook geen insuline aflevert, ontstaat er een acuut insulinetekort. Iemand kan dan snel verzuren en in een keto-acidose terechtkomen en dat is niet ongevaarlijk. Iemand moet dus 24/7 alert zijn.

Voor een maaltijd of tussendoortje kunt u de pomp opdracht geven insuline toe te dienen, dit wordt een bolus genoemd. Een bolus is vergelijkbaar met de kortwerkende insuline die wordt toegediend met een insulinepen.

Elk lichaam heeft 24 uur per dag een beetje insuline nodig. Dit wordt de basale insulinebehoefte genoemd. De pomp wordt zo geprogrammeerd dat deze 24 uur per dag een klein beetje kortwerkende insuline toedient, dit wordt de basaalstand genoemd. Hiermee voldoet de pomp aan de basale insulinebehoefte. Iemand met pentherapie gebruikt hiervoor langwerkende insuline.

Met een pomp gebruikt u kortwerkende insuline om aan uw basale insulinebehoefte te voldoen. Bij pentherapie spuit u hiervoor langwerkende insuline. De basale insulinebehoefte wisselt echter continu, bijvoorbeeld door beweging, stress of ziekte. De langwerkende insuline kunt u niet voor een paar uur verhogen omdat deze maar één of twee keer per dag gegeven wordt. U past uw eten dan vaak aan bij uw insulinetherapie. In de pomp kunt u de basaalstand wel aanpassen. U kunt ‘m hoger zetten maar ook lager, of zelfs tijdelijk helemaal uit, bijvoorbeeld bij sport. Daarbij komt dat u voor een tussendoortje makkelijk wat extra insuline kunt bolussen. Ook kunt u de maaltijdbolus opsplitsen in voor en na de maaltijd. Dit zijn dingen die mensen met pentherapie meestal niet doen.