Kinderen met diabetes in Indonesië
Creëert kansen voor kinderen met diabetes in Indonesië
Dat diabetes en topsport goed samengaan bewijst Dylan Rovroy. Zijn diabetes weerhield hem er niet van om op hoog niveau te voetballen. Dylan heeft een Indonesische achtergrond en realiseert zich dat hij meer kansen heeft dan zijn leeftijdsgenoten in het land van zijn voorouders. Samen met zijn broer en moeder richtte hij stichting Sweet Drie op. ‘Arme kinderen met diabetes type 1 krijgen in Indonesië nauwelijks medische hulp. Met sponsoradoptie hopen we deze kinderen een toekomst te kunnen bieden. Daarnaast zetten we ons in voor de preventie van diabetes type 2 door te laten zien hoe belangrijk sport, beweging en gezond eten zijn.’
Dylan (21) speelde bij de betaald voetbalorganisaties (BVO) Vitesse, PSV en NEC. Tijdens zijn voetbalcarrière had hij niet zoveel last van zijn diabetes. Topsport gaat hand in hand met discipline, doorzetten en kiezen voor een gezonde leefstijl. Eigenschappen die ook goed van pas komen bij diabetes. Voetballen bij een BVO betekent veel reizen, ook in het buitenland. Toen Dylan jong was, reisde zijn moeder Claudia met hem mee om zijn bloedsuikers in de gaten te houden. ‘Ze werd de fotograaf van het voetbalteam. Dat gaf haar een goede reden om bij elke wedstrijd aanwezig te zijn. Tussen het fotograferen door kon ze op mijn glucosewaarden letten.’
Adrenaline
Inmiddels kent Dylan zijn lichaam goed en weet hij precies hoe hij een wedstrijd goed doorkomt. Hij zorgt dat hij bij aanvang een waarde van rond de 12 mmol/l heeft. ‘Daar stem ik mijn eten en drinken op af. Ik ben constant aan het rekenen. Elke topsporter is met voeding bezig en ik met mijn diabetes misschien net een beetje meer. Tijdens de wedstrijd koppel ik mijn pomp af. Dat mijn glucosewaarden dan wel aan de hoge kant blijven, komt vooral door de adrenaline die tijdens de wedstrijd vrijkomt.’
Buddy’s
Als er tijdens een training of wedstrijd toch iets misgaat, weten zijn teamgenoten en trainers wat ze moeten doen. ‘Ik heb altijd twee of drie buddy’s die goed op de hoogte zijn’, zegt de voetballer. ‘Ze weten wanneer ik mijn waarden moet meten, suiker moet nemen of juist de pomp moet aankoppelen. Ze merken het snel als ik echt te hoog zit. Een klein tikje op mijn schouder kan er dan al voor zorgen dat ik bruusk reageer. Dat zijn ze niet van me gewend. Bij zo’n reactie weten ze dat ik mijn suiker moet controleren.’
Herstelkracht
In februari 2020 raakte Dylan ernstig geblesseerd tijdens een voetbalwedstrijd. Zijn hoofd werd twee keer keihard geraakt door een bal. Hij werd per brancard van het veld gedragen en met loeiende sirenes naar het Radboudumc gebracht. Dylan: ‘Ze dachten dat mijn nekwervels gebroken waren en dat ik nooit meer zou kunnen voetballen. Omdat ik diabetes heb, verwachtten de artsen bovendien dat ik langzamer en moeizamer zou herstellen. Geheel tegen de verwachting in stond ik drie maanden later weer op het veld. Dit was midden in de coronatijd. Mijn moeder was blij dat er geen wedstrijden werden gespeeld, zo kreeg ik noodgedwongen wat meer tijd om te herstellen. Mijn drive om te voetballen is altijd heel groot geweest. Maar het is niet alleen vanwege mijn doorzettingsvermogen dat ik zo snel herstelde. Ik denk dat het ook komt doordat ik altijd gezond heb geleefd en goed voor mijn diabetes heb gezorgd. Ook in mijn puberteit. Hierdoor is de herstelkracht van mijn lichaam optimaal. Zelfs de artsen in
het ziekenhuis waren verbaasd.’
Ervoor gaan
Inmiddels is Dylan goed hersteld van zijn nekblessure. Voetbal is nog steeds zijn passie. Toch besloot hij er na dit seizoen mee te stoppen. ‘De laatste jaren was ik verdediger bij de Groesbeekse amateurclub Achilles 29. Ik heb daar fijn gespeeld, maar bij een amateurclub is de mentaliteit anders. Bij een betaald voetbalorganisatie leef je voor de sport. Alles staat in het teken van voetbal. Daar hou ik van. Ergens helemaal voor gaan.’ Nu wil Dylan zijn opleiding tot makelaar binnen acht maanden afronden in plaats van de gebruikelijke achttien. ‘Ik denk dat werken als makelaar bij me past. Het is een goede mix tussen kantoorwerk en op pad zijn.’ Daarnaast wil hij samen met zijn moeder en zijn broer Jordy de stichting Sweet Drie meer op de kaart zetten. ‘In de toekomst willen we de stichting uitbouwen en vaker naar Indonesië gaan.’
Onwetendheid
Sweet Drie begon in 2014 als een project. ‘In dat jaar ben ik samen met mijn moeder, broer en familie naar Klaten in Midden-Java geweest. Daar gaven we voetbalclinics aan leeftijdgenoten. We wilden laten zien dat diabetes geen belemmering hoeft te zijn, ook niet voor sporters. In 2016 zijn we met het team van Sweet Drie teruggegaan. We hebben op Java en Batam kampongs bezocht en zijn langs scholen en ziekenhuizen gegaan om voorlichting over diabetes, sporten en voeding te geven. De onwetendheid is groot in Indonesië. Steeds meer mensen krijgen diabetes type 2. Ze weten niet dat ze dit vaak kunnen voorkomen met gezonde voeding en voldoende beweging. Aan kinderen gaven we voetbaltrainingen in combinatie met voorlichting. Veel kinderen eten voor de wedstrijd een bord rijst met sambal en krijgen dan tijdens de wedstrijd last van hun buik. Voor hen is dat een reden om af te haken, maar we hebben ze geadviseerd om voortaan voor het spelen een banaan te nemen in plaats van de pittige rijst.’
Sponsoradoptie
Verdrietig is dat Dylan geen kinderen met diabetes type 1 heeft ontmoet in Indonesië, eenvoudig omdat ze niet meedoen aan het sociale leven. ‘Voor arme kinderen met diabetes type 1 is er geen diabetesbehandeling voorhanden’, zegt Dylan. ‘Na de diagnose gaan ze naar huis en trekken ze zich terug. Vaak wordt niet eens de moeite genomen om een dossier aan te maken. Thuis sterven ze dan binnen korte tijd. Met stichting Sweet Drie bekijken we of we sponsoradopties voor deze kinderen kunnen opzetten zodat ze medicatie krijgen. Ook kunnen ze dan net als andere kinderen naar school en deelnemen aan het sociale leven.’
Samenwerking
Stichting Sweet Drie werkt samen met Child Support Indonesia. Deze organisatie richt zich onder meer op gesponsorde adoptie. Dylan: ‘Met tien euro per maand kan een kind in Indonesië naar school, krijgt het een schooluniform en kan het op school eten. Child Support Indonesia heeft ook een ziekenhuis op Batam gebouwd. Toen wij daar een keer waren om voorlichting te geven, moest ik toevallig de infuusset van mijn insulinepomp vervangen. Ter plekke bedachten we dat het voor de artsen interessant zou zijn om te zien hoe dit gaat. Ze vonden het heel bijzonder. Toen we daarna een rondleiding door het ziekenhuis kregen, hoorde ik fluisteren “hij heeft diabetes, hij heeft diabetes!” Iedereen keek me na.’
Kansen doorgeven
Dylan vindt dat hij in Nederland goed kan leven met zijn diabetes. ‘Ik ben dankbaar dat ik op zo’n hoog niveau heb kunnen voetballen en dat ik mijn dromen kan verwezenlijken. Dit heb ik ook te danken aan mijn moeder. Zij heeft ons alleen opgevoed en dat was niet gemakkelijk, zeker niet in combinatie met mijn diabetes en al die jaren dat ik aan topsport deed. Zij en mijn broer hebben me hier altijd in gesteund. Mijn moeder heeft me geleerd om mijn diabetes altijd op de eerste plaats te zetten. Het is mijn droom om de kansen die ik hier heb, ook voor kinderen met diabetes in Indonesië dichterbij te brengen.’
Lees meer over stichting Sweet Drie op sweetdrie.nl. Of volg ze op Instagram of Facebook.
Tekst Anja Bemelen l Foto’s Sven Scholten Photography
Er zijn voor een ander is het mooiste dat er is
Toch kun je soms niet de aandacht geven die iemand verdient, door bijvoorbeeld tijdgebrek. Of door iemands schaamte of angst. Daarom zoeken we samen naar kansen en oplossingen om klanten zich minder patiënt te laten voelen. En meer mens.