Het verschil in de zorg maak je zelf

Het was een stralend mooie zaterdagmiddag in februari. Mijn dienst zat erop, en ik besloot nog even naar die ene patiënt te lopen. Gewoon om te kijken hoe het met hem ging. Daar zat hij: aan een tafel naar buiten te kijken. In zijn ochtendjas, met een glaasje water in zijn hand en het zachte gezoem van de airco op de achtergrond. Hij werd verdacht van een bacterie en kwam daarom nauwelijks van zijn kamer af. Bijna vier weken op een eenpersoons kamer: ik had met hem te doen.

Op sleeptouw

Sinds een half jaar werk ik fulltime op de verpleegafdelingen van met name orthopedie, urologie en vaatchirurgie. Tijdens mijn opleiding kwam ik erachter hoe interessant stomazorg eigenlijk is. Dat bracht mij in de stoma-aandachtgroep. Ik zie er veel, met name urostoma’s. Deze meneer had een dubbelloops colostoma. Iedere ochtend besteedden we veel tijd aan de verzorging van zijn wond. Het klikte goed met hem, soms bouw je een leuke band met patiënten op. Op deze zaterdagmiddag had ik wat tijd over. Ik stelde spontaan voor om hem met de rolstoel op sleeptouw te nemen.

Ik zag mijn patiënt helemaal opleven! We namen de lift en zaten een poosje lekker buiten in de zon. Even later stuitten we bij toeval op een wel heel toepasselijk evenement. In samenwerking met de Stomavereniging organiseerde Maxima Medisch Centrum namelijk een patiëntendag. Met een stukje voorlichting, maar ook de nodige gezelligheid met een hapje en een drankje. Al snel zaten we allebei aan een bitterbal en een alcoholvrij biertje. Het voelde geweldig om iemand - ondanks zijn ziekenhuisopname – eventjes een fijne tijd te bezorgen.

Soms ontstaat een mooie ervaring als deze in een opwelling. Omdat het goed voelt. En terugkijkend op deze gezellige middag denk ik dat zo’n initiatief ook flink kan bijdragen aan het proces van herstel bij de patiënt. Lichamelijk én geestelijk. Ik zou het geweldig leuk vinden als ik anderen hiermee inspireer om ook zoiets te doen.